16. „Ślicznie wyglądasz, ale z wąsami Ci nie do twarzy.”

            Po chwili wyszedł z kuchni, a w ręce trzymał bitą śmietanę. Rozejrzał się po pokoju i wziął także markery. Nie wiedziałyśmy co planuję do póki się nie odezwał.

- No to co dziewczyny, jakie macie pomysły ? Co mu dorysujemy ?

- Wąsy, brodę, okulary i może czapkę z bitej śmietany – zaśmiała się Hermiona.

- Jestem za – powiedziałam niemal równocześnie z bliźniakiem.

Po czym lekko zachichotałam. Wraz z szatynką podeszłyśmy do niego. Ja wzięłam bitą śmietanę, a Mionka czerwony i czarny marker. Niczego nie świadomy Fred słodko drzemał.

- Od czego zaczynamy ? - zapytałam.

- No to ty  zrób mu czapkę. Ja zajmę się nosem, no wiesz takim jak u klauna. A Geroge może wąsy, broda i okulary ?

- Okej – odpowiedział entuzjastycznie.

Szybko znaleźliśmy się przy Fredzie. Czapkę postanowiłam zrobić mu taką jaką miał ten iluzjonista w cyrku. Gdy tylko skończyłam wyglądał co najmniej komicznie. Zaraz po mnie skończyła Mionka i na końcu George, który widocznie dumny był z rezultatu pracy. Na czerwony noc dałam jeszcze trochę bitej śmietany, aby wyglądało to jeszcze śmieszniej. Gdy tylko zobaczyliśmy wynik naszej pracy, aby nie obudzić śpiącego szybko poszliśmy do tymczasowo mojego pokoju.

- Ma mocny sen – zaczęłam się niepohamowanie śmiać. Zaraz po mnie Granger i Weasley.

Nagle do pokoju wleciała jak burza Ginny.

- Widzieliście co stało się Fredowi ? - gdy zauważyła, że robimy twarz niewiniątka dopowiedziała – to wy mu to zrobiliście ! Niezłe !

- Nagrody przyjmujemy jutro, po śniadaniu – zachichotał George.

- Ta jasne – uśmiechnęła się łobuzersko.

Następną godzinę rozmawialiśmy, a gdy w końcu dopadło nas zmęczenie odezwał się rudzielec.

- Dobra dziewczyny ja idę spać. Na tym kamieniu niestety, branoc!

- Jak na kamieniu ? - zdziwiłam się.

- Chodzi o łóżko w awaryjnym, moim zdaniem, chodź mama się spiera, wypchane jest kamieniami, albo jeszcze gorzej.

- No to skoro Freddie śpi w najlepsze na kanapie, to może będziesz spał tutaj? Jakoś wytrzymamy razem – uśmiechnęłam się.

- Skoro mam wybierać między wygodnym łóżkiem, a tym w awaryjnym zdecydowanie zostaję tutaj.

- No dobra, a teraz chodźcie musimy się przebrać. Gin znajdziesz dla mnie pidżamę ?

- Pewnie.

Po czym skierowałyśmy się w stronę pokoju młodej. Szybko podbiegła do kufra i wyciągnęła z niego krótkie, białe, dresowe, spodenki i dość długą fioletową bluzkę. Dała mi je, po czym podziękowałam i poszłam do łazienki. Zmyłam makijaż, rozczesałam włosy i ubrałam się w piżamę. Po 5 minutach byłam gotowa i na chwilę weszłam do pokoju dziewczyn, aby się z nimi pożegnać.

- Dobranoc – powiedziałam i wyszłam. Z za drzwi usłyszałam tylko jak odpowiadają mi tym samym.

Gdy weszłam do pokoju bliźniaków zauważyłam Georga bawiącego się jakąś dziwną rzeczą. Można się było tylko domyślić, że to jeden z ich wynalazków. Usiadłam koło niego na łóżku i zaczęłam obserwować jak z uwagą podrzuca piłką, a ta zienia kolor. Na końcu po prostu znikła.

- Fajne.

- Wiem. Za chwilę przyjdę idę się przebrać – chwycił rzeczy i wyszedł.

W tym czasie rozejrzałam się po pokoju. Był nawet duży, pełno w nim było jakiś wynalazków jednym z nich były Bombonierki Lesera lub Uszy Dalekiego Zasięgu. Gdzieś schowane po kątach „pewnie, aby Molly się nie zorientowała”. Zaśmiałam się pod nosem kiedy przeczytałam nazwę Bezgłowy kapelusz. Założyłam go i zauważyłam, że nie mam głowy. Szybko to odłożyłam, po jakiś 5 minutach wyszedł Weasley w szarej koszulce z napisem Fred i pomarańczowych dresowych spodniach. Usiadł koło mnie na łóżku swojego bliźniaka i choć najpierw było trochę dziwnie, atmosfera szybko się rozluźniła.

Gadaliśmy tak o wszystkim z początku o tym naszym niewinnym kawale na bliźniaku. Później wyobrażaliśmy sobie jego reakcję ja się rano obudzi. Cały czas się śmialiśmy i odpowiadaliśmy jakieś kawały. Nie wiadomo kiedy po prostu zasnęliśmy.

~~♥~~

                       Rano obudziłam się opierając o ramię George'a. Sam jeszcze spał w najlepsze, a że było tak około 6 postanowiłam się jeszcze przespać. Tym razem poszłam na łóżko George'a i przykryłam się kołdrą. Nie spałam za długo gdyż o 8 przybiegła do pokoju Mionka wszystkich budząc i informując, że za godzinę śniadanie. Zwykle odpowiadali jej, że to sporo czasu i kładli się dalej. Nie chcąc budzić Ginny teleportowałam się po swoje rzeczy. „Może nikt nie zauważy” no bo gdyby mama spostrzegła moją obecność nie pozwoliła by mi wrócić. Szybko chwyciłam pierwsze lepsze rzeczy i wróciłam do Nory. Gdy już tam byłam, weszłam do łazienki i zauważyłam, że wzięłam krótkie niebieskie spodenki i czerwoną bluzkę z uśmieszkiem, dodatkowo białe japonki. Szybko się umyłam i ubrałam. Chwyciłam szczotkę i rozczesałam włosy dodatkowo lekki makijaż i byłam świeża i gotowa. Gdy weszłam do pokoju George jeszcze spał. Nie myśląc długo podeszłam do niego i zastanawiałam się jak go obudzić. Przystało na tym, że wzięłam różdżkę i wypowiedziałam „Avis”. Po czym pojawiły się przeze mnie wyczarowane ptaki i zaczęły dzióbać Weasley'a. Ten szybko się obudził i spojrzał na mnie wzrokiem godnym bazyliszka. A gdy ptaki znikły uśmiechnął się tajemniczo i zaczął mnie gonić. Gdy uciekałam pewnie obudziłam większość domowników. W końcu doszliśmy do kuchni i zaczęliśmy krążyć wokół stołu. Niestety w końcu mnie złapał.

- Mam Cię, a teraz pożałujesz. - zaczął mnie łaskotać.

- Nie... proszę … stop – mówiłam przez śmiech.

- Pod jednym warunkiem.

- Jakim?

- Masz powiedzieć: „George Weasley jest najlepszym facetem pod słońcem”.

- Dobrze – po czym powtórzyłam tamto zdanie.

Przestał mnie łaskotać, ale swoim śmiechem obudziłam Freda. Który niczego nie świadomy podszedł do nas.

- No witam, witam. Czego nikt mnie nie obudził ? Kanapa wygodna, ale wolę swoje łóżko.

- Jakoś tak.

Nagle do kuchni wszedł Harry i Ron.

- Co Ci się stało? - Harry wybuchł śmiechem – Czy wy zawsze musicie coś robić bez nas? - zapytał.

- Ślicznie wyglądasz, ale z wąsami Ci nie do twarzy – pojawiła się Ginny.

- Ale o co chodzi ? - powiedział zdezorientowany chłopak.

- A widziałeś się dzisiaj w lustrze? - zapytał Ron.

- Nie, a co ? - nagle podszedł do lustra i aż otworzył buzię ze zdziwienia.

Zrobił się czerwony i w tym momencie zaczęła się bójka braci z Harry włącznie. Gdy już skończyli każdy miał coś z „przebrania” bliźniaka. Gdy tylko do kuchni weszła Molly, aby nałożyć śniadanie od razu złapała się za głowę.

- Co to ma być ? Szybko mi to zmyć i się ubrać.

- Tak mamo – powiedzieli bliźniacy wraz z Ronem.

- Dobrze pani Weasley – odpowiedział Harry i wszyscy szybko poszli na górę.

Zaczęłyśmy pomagać Molly ze śniadaniem, a po 10 minutach wszystko było na swoim miejscu. „Czas zawołać chłopaków”. Tak też zrobiła pani domu. Na początku pojawił się pan Weasley i jak co dzień miał przy sobie Proroka Codziennego.

- Dzień dobry zgromadzonym – przywitał się.

- Dzień dobry – odpowiedziałyśmy.

Po kolejnych 5 minutach zeszli chłopaki z wyjątkiem Freda.

- Dlaczego nie ma z wami naszego przebierańca? - zapytała Molly, bądź co bądź wyglądał komicznie nawet dla pani Weasley.

- Markery nie chciały się zmyć – uśmiechnął się szyderczo George.

Molly tylko pokiwała głową i poszła w stronę łazienki. Z góry można było tylko słychać co chwila

Auu... Nie proszę nie, tylko nie to !!

Po chwili Molly wraz z Fredem zeszli na dół. Bliźniak cały trzymał się za czerwoną twarz i z nienawiścią spoglądał na swojego brata. Ale po chwili mu przeszło i znowu stało się radośnie i zabawnie.

- No dobrze dzieciaczki miałyście iść nad jezioro.

- Za chwileczkę mamo.

- Właśnie,  zaraz wrócę.. - teleportowałam się do domu i chwyciłam dwuczęściowy strój kąpielowy i znowu byłam w Norze.

Dokończyłam płatki z   mlekiem, a po skończonym śniadaniu znowu zaczęła mówić pani Weasley.

- No dobrze, jutro sprzątamy cały dom. Pamiętajcie ! - uśmiechnęła się z poczuciem wyższości.

- Ale mamo, jest czysto – powiedział Ron mając nadzieję, że matka im po prostu odpuści.

- Bez dyskusji !

- A czy ja też mogę pomóc ? Jutro z samego rana bym się pojawiła i odwdzięczyła za gościnę. - zaczęłam.

- Ale jesteś pewna ? No dobrze. Urządzacie za 2 tygodnie biwak. Tak?

- Tak mamo – potwierdziła Gin.

- No to może do tego czasu zostaniesz w Norze ?

- A nie byłby to problem ? - zapytałam.

- A skądże znowu ! Fred czy George nie będą wiecznie spać w awaryjnym, więc dołożymy jedno łóżko do pokoju dziewczyn - powiedziała donośnym głosem pulchna kobieta uśmiechając się przy tym serdecznie.

- Zapytam się tylko rodziców, Mionka chodź ze mną – zrobiłam słodkie oczka.

- No dobrze.

~~♥~~

                    Po chwili byłyśmy już u mnie w domu. Dom wyglądał jakby coś w nim wybuchło. I byłam bliska prawdzie Bill biegał po całym domu podając różne rzeczy tacie. Okazało się, że mieliśmy drobną uszczelkę, a tato próbował naprawić ją bez użycia magii. Przez co dom wyglądał jak wyglądał. Z kuchni można było usłyszeć tylko głos matki A mówiłam abyś tego nie robił. Chyba po prostu chciał udowodnić, że bez magii też potrafi sobie poradzić, ale to tylko moje przypuszczenia.

W końcu zobaczyłam mamę.

- Mamo, mamo !

- Dziecko,  musimy to naprawić. Może zostaniesz jeszcze trochę u Weasley'ów.

- A mogę 2 tygodnie ?

- Aż tyle to nie potrwa ! - krzyknął Nicolas.

- Wiem tato po prostu zostałam zaproszona. To mogę ? Wezmę tylko rzeczy i nie będę wam przeszkadzać.

- No dobrze. Spakuj się.

- Dziękuję, Kocham was !

- Dzień dobry – powiedziała Hermiona, która stała przy mnie.

- Witam, a teraz chodźcie szybko na górę.

Jak powiedziała tak zrobiłyśmy. Mionka pomogła mi się spakować. Chwyciłyśmy tylko Śnieżkę i mogłyśmy wracać.

~~♥~~

                     Znowu charakterystyczne szturchnięcie i byłyśmy w miejscu gdzie spędzę najbliższe 2 tygodnie. Na początek szybko odłożyłam rzeczy i przebrałam się w strój. Dostałam także czysty ręcznik i ogólnie wszystkie potrzebne przedmioty. Babskie wyjście wyglądało obiecująco.

- Chodźmy nabrać koloru ! - krzyknęła Ginny – Wrócimy później.

I już nas nie było. Niosłyśmy torby i gadałyśmy o wszystkim. O chłopakach, pogodzie, wakacjach i wielu innych tematach. Po 15 minutach doszłyśmy i rozłożyłyśmy koce. Zdjęłam ciuch tak, że zostałam tylko w stroju i wygodnie się położyłam. Weasley'ówna i szatynka zrobiły tak samo jak ja.

- A wracając do tematu chłopaków. No to co Hermiona jak tam z Ronem ? - zaczęła wiewiórka.

- Nijak, nawet nie ma świadomości, że mi się podoba – odpowiedziała.

- No to mu to powiedz, prosto i logiczne: Ronaldzie Weasley podobasz mi się. - powiedziałam to tak jakby była to najnormalniejsza rzecz na świecie.

- Sama se to powiedz.

- No dobra, ale ty po mnie. Przynajmniej tutaj. - wstałam i przeciągnęłam się, zauważyłam także, że nawet się poopalałam i mogę iść do wody.

- Nie zrobię tego !

- A udowodnić Ci, że to łatwe ?

- Jak chcesz.

Ron Weasley strasznie mi się podoba !

Niemal wykrzyczałam, udowadniając, że to nic trudnego i nie ma się czego bać. Coś usłyszałam. Podeszłam tam i nie zauważyłam nic dziwnego. Pewnie to wiatr, który od rana niemal „gra tak na skrzypcach”. Szybko wróciłam do dziewczyn i usiadłam na kocu.

- Łatwe, prawda?

- Nie.

- Jak chcesz, a teraz chodźcie popływać.

Jak powiedziałam tak zrobiły nad jeziorem byłyśmy jeszcze z 2 godziny. Po czym postanowiłyśmy wrócić na obiad. Znowu rozmawiałyśmy i się śmiałyśmy. A gdy przekroczyłyśmy próg zauważyłyśmy uśmiechającego się Rona i złych, a zarazem naburmuszonych bliźniaków. Szybko się przebrałyśmy i poszłyśmy do Harrego, który czytał w salonie.

- Co ich ugryzło ? - zapytała się Gin, a później dała mu buziaka w policzek.

- Pokłócili się. George i Ron, ale to już wcześniej i od tej pory tak jest.

- A o co poszło ? I dlaczego Fred jest też zły? - zaczęłam się nad tym zastanawiać.

- Być może braterska solidarność. Nie wiem do końca, ale bliźniak był trochę przybity i wyżył się na Ronie.

- A czego Ron się uśmiechał?

- Bo to bliźniak rozpoczął bójkę i przez to nie musi jutro sprzątać. A George dostanie najgorszą robotę. Zresztą Fred też. Przynajmniej tak powiedziała pani Weasley. Więcej nie wiem.

Po chwili zaczęliśmy rozmawiać już na luźne tematy. Ale mi nie dawała spokoju jedna rzecz, „o co konkretnie poszło”. No nic nie ważne.

- Pójdę napisać jeszcze do mamy, czy wszystko gra.

- Okej. - odpowiedzieli mi.

Poszłam w stronę pokoju Ginny, Miony i mojego.

Dziękuje jeszcze raz,

że się zgodziliście.

Już wszystko gra ?

Kocham Rose

Wypuściłam sowę i zeszłam na dół słysząc wołanie Molly na obiad. Usiadłam między Mioną, a Harrym. Na obiad zjedliśmy naleśniki. Gdy już kończyliśmy do okna zawitała moja śnieżno biała sowa. Wiewiórka otworzyła okno.

- Czyja to ? - zapytała,

„No tak przecież oni nie wchodzili do pokoju”. Tylko Hermiona wiedziała.

- Śnieżka do mnie – zawołałam i wystawiłam rękę.

Ta szybko do mnie przyleciała. Odpięłam list, a ona czekała „pewnie na krakersa”. Ale to później.

Już jest dobrze

śpij dobrze.

Całuję mama.

- Śnieżka? - zapytała Ginny.

- Tak.

- Ale śliczna.

Po skończonym posiłku poszłam na górę i dałam przekąskę sowie. A ta wróciła na swoje miejsce.

Gdy z powrotem zeszłam na dół zaczepił mnie Ron.

- Możemy pogadać?

- Pewnie.

„Ale o czym?”

--------------------------------------------------------------------------------

No i jak się podoba ?

Czytasz? No to zostaw komentarz :D

Następny gdzieś około niedzieli :)

Pozdrawiam :D