Spam

Tutaj informujcie mnie o nowych notkach i blogach.
A dla ładu i składu, aby się nie gubiła w tym co przeczytałam a w tym co nie, będę usuwać komentarze jeśli zapoznam się z treścią.
Chętnie zajrzę na blogi o tematyce Potterowskiej.  Jeśli uważasz, że mnie to zaciekawi pisz śmiało, a wystawię szczerą opinię na temat twojego bloga. Ale jeśli jesteś tutaj tylko po to, aby zostawić reklamę, a nawet  nie wiesz o czym jest mój blog to sobie daruj.
P.S. (dla tych, którzy reklamują nowe blogi) Czytam blogi o zbliżonej tematyce do mojego bloga. Jeśli blog jest o 1D lub coś podobnego to przepraszam, ale nie przeczytam, bo po prostu ich nie lubię.

Komentarze

  1. Trisstesse3 lipca 2013 12:47

    U mnie nn ;)
    hogwart-moimi-oczami.blogspot.com
    Zapraszam ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Unknown14 listopada 2013 22:08

    chciałabym zaprosić na nowy blog o tematyce Dramione :) http://dramione-milosc-nienawisc.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  3. Unknown14 grudnia 2013 21:46

    ZAPRASZAM!
    Do siebie na nowy rozdział ^^ Mam nadzieję, że zajrzysz :)

    Pozdrawiam
    ~Hermionija.

    Ps. Czekam na kolejną notkę <3

    OdpowiedzUsuń
  4. Rea3 marca 2014 13:22

    Historia opowiada o zwyczajnej dziewczynie, która pewnego dnia dowiaduje się o swoim przeznaczeniu. Trafia do tajemniczej krainy, którą musi uratować. Pomaga jej w tym równie tajemniczy chłopak, w którym z czasem się zakochuje.

    "Woda zalśniła i poraz kolejny wszystko się zmieniło. Teraz byłam już tylko ja i fontanna wielka jak Statua Wolności. I wreszcie mogłam odczytać te słowa:

    Arseja i Dart
    Osobno Słabi, Razem Niepokonani
    Przeznaczeni Sobie Od Chwili Narodzin
    Wszystko Jest W Ich Rękach

    Przeczytałam to na głos i czar prysł. Znów byłam wśród różowych i fioletowych liści, i różnokolorowej wody w jeziorku. Znów Dart był obok mnie.
    W głowie zabrzmiały mi tamte słowa: „Niepokonani, Przeznaczeni, Wszystko w ich rękach”. Zadrżałam.
    Kolejna zagadka.
    Ale tym razem nie miałam być sama.
    „Arseja i Dart”.
    To dotyczyło nas dwojga."

    Jeśli masz trochę czasu i chęci, zapraszam:
    pat-czyli-ognistowlosa.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  5. Unknown18 grudnia 2014 14:04

    "W moim domu pojawił się kot. Był bardzo ładny i skory do pieszczot, ale wydawał się być... inny. Zdarzyło się raz, że w nocy obudziły mnie jakieś hałasy. Gdy otworzyłam oczy zobaczyłam, że na środku mojego pokoju stoi... Severus Snape. Prawie dostałam zawału, gdy go zobaczyłam. Okazało się, że to on jest moim kotem. Albo inaczej- jest animagiem, który przemienia się w kota, którego zaadoptowałam. Opowiedział mi jak to się stało, że znalazł się u mnie w domu. Wstrząsnęło to mną. Pamiętam, że zadawałam sobie wówczas dużo pytań. Niespodziewanie Snape poprosił mnie, żebym coś dla niego zrobiła. Zgodziłam się, ale pod pewnym warunkiem- on też musi coś dla mnie zrobić...
    Kto by pomyślał, że jedna prośba potrafi tyle zmienić w życiu?"


    adres bloga: http://severus-cat.blogspot.com/



    Witam Was serdecznie :). Chciałabym Was zaprosić na mojego bloga "Koci animag". Jak mogliście się przekonać z krótkiego wstępu jest to blog poświęcony Severusowi Snape'owi- mojej ulubionej postaci z serii książek o Harry'm Potterze.
    Mam nadzieję, że ten krótki wstęp, jaki mogliście przeczytać na samej górze, zachęci Was do odwiedzenia bloga :). Wszystko zaczyna się właśnie od tej nocy i (tak jak w piosence) "nikt nie przypuszczał, że to się tak potoczy".
    Zapraszam do mnie i pozdrawiam :). Jeśli zostawicie po sobie ślad w zakładce "Spam" odwiedzę również Wasze blogi.
    Buziaki ;*.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Epilog.

~ 19 lat później ~             Przetarłam zmęczone oczy koniuszkami palców i wstałam z fotela. Siedziałam na nim 3 godziny każdego dnia, ale było warto. Spisałam historię. Swoją historię. Rozsunęłam firanki i otworzyłam okno. - Już... - zauważyłam swój zachrypiały ton. - Już świt. Spojrzałam na zegarek, faktycznie była 4 rano. Ptaki budziły się powoli i można było słychać ich śpiew. Czyli nie siedziałam tutaj 3, ale 9 godzin. Ciekawe. - Witamy w cywilizacji – przywitał mnie znajomy miły i lekko zadziorny głos. - Geor... - urwałam. Podeszłam do niego, wzięłam gorący kubek pełen herbaty. Spojrzałam na jego twarz i odstawiłam płyn na stolik. Pociągnęłam go za dłoń. Położył się na ogromnej sofie, a ja się w niego wtuliłam i zasnęłam.            O siódmej zadzwonił budzik. - Pożar! - mlaskałam ustami. - A nie... to tylko zegar. Weasley zaczął się śmiać. - Skończyłaś wreszcie powieść? - zapytał. - Tak. - Przeczytaj mi coś. Mój ulubiony fragment. S
Czytaj więcej

47. „W tym świecie nawet ściany mają uszy.”

                Rozejrzałam się po sali, wszyscy bawili się w najlepszy. Rozmawiali, śmiali się, tańczyli i śpiewali. Nigdy wcześniej nie byłam na takim balu. Zamknięta w złotej zardzewiałej klatce, liczyłam dni do wolności. Aż dorosłam na tyle, żeby nauczyć dbać się o siebie. Zawsze polegałam tylko na sobie. Teraz muszę chronić i być chroniona. Najgorsze zło dopiero nadciąga. Najgorsza jest zemsta. Ona nie zna zahamowań. Granic. Aby ją odwlec musiałam zawrzeć pakt z samym diabłem. Teraz podąża za każdym moim krokiem. Obserwuje mnie. Ale nie wie, że to ja trzymam karty. - Odpłynąłeś – stwierdził Cormac. - Ja? - Chyba, że kobiety które są komplementowane, po prostu wpatrują się w jeden punkt, nawet nie mrugając. - Jestem specyficzna. - I moja. Uśmiechnął się i zaraz później zaciągnął mnie na parkiet. Akurat leciała wolna piosenka. Przytuliłam się do niego i mimo tego, że nie potrafię tańczyć po prostu dałam się ponieść muzyce. - Wiesz co? - szepnęłam mu do ucha. - Mił
Czytaj więcej

50. „Uratowana przed demonem, który wysysał resztki sił życiowych z otoczenia.”

            Już czas. To ta chwila. Ten moment. Jeszcze wszyscy żyją. Jeszcze patrzą się na siebie nawzajem i udają, że wszystko będzie dobrze. Ale nie będzie. 2 maja. Głupi dzień na śmierć. Odruchowo próbowałam ścisnąć rękę kogokolwiek, ale przy mnie nie było już nikogo. Stałam na placu zajmując swoją pozycję. Nagle pojawiła się panika. Co jeśli strzały będą za silne? Zabiją mnie nim zrobię to co do mnie należy. Przynajmniej będzie to honorowa śmierć. Śmierciożercy jak jeden mąż wbiegli w zasłonę. Niektórzy się spalili. Reszta zamarła. Wpatrywali się we mnie nierozumiejącym wzrokiem. - Hope? Czy to ty? - krzyknęli pogardliwym głosem. - Tak! To ona! Wpuść nas – odezwał się skrzeczącym jękiem szatyn. Ja tylko czekałam, zgłosiłam się na to samobójcze stanowisko, bo wiedziałam, że mój wygląd ich zaciekawi. Gdy wszyscy byli już gotowi odwróciłam wzrok, zagłuszyłam krzyki. Po prostu spojrzałam w bok. Śmierciożercy również. Wtedy odeszłam. Miałam po prostu zrobić rozpoznanie. Nie
Czytaj więcej